گلم من با شکر در بر نشستم

شکر بر حوض دیدم عقد بستم

چو صدره از سر دیوار جستم

برون آور ازین دیوار پستم

بدل گفتا اگر زینسان که هستم

برون آیم شود کارم ز دستم

بدان قولم که گفتی درالستم

بآخر این صدف جانا شکستم

نداری طاقت جام الستم

کنون پیوندت اینجا گه شکستم

چو من از روی جانان زار و مستم

بت خود در بر جانان شکستم

میان پاکبازان رند و مستم

کزو گردم حقیقت هر چه هستم

چنان در عشق شاها زار و مستم

که جام پر می اینجاگه شکستم

رسیدم تا بمنزل حق پرستم

حقیقت دید من عهد الستم

اگرمستم من از دست تو مستم

حقیقت کشتهٔ عهد الستم

بده ساقی دگر جامی کهمستم

بت خود را در این مستی شکستم

منم نقاش اینجا نقش بستم

چو بستم هم بدست خود شکستم

درون جان تو جانات مستم

که پیدائی و پنهانیت هستم

حقیقت کافرم هم بت پرستم

حقیقت جوهری در بحر هستم

یقین میدان که من امروز مستم

بحمدالله که من نی بت پرستم

از آن خمخانه من امروز مستم

بت خود را بیکباره شکستم

من از باب نبی دربان شدستم

ولی آن در بروی غیر بستم

بذکر دوست مست مست مستم

بهشیاریّ او از جای جستم

سپردم راه را و یار جستم

از این حبس بلا من باز رستم

من اینجا کافر عشق تو هستم

بت صورت بمعنی کی پرستم