ترا زین پس نگر تا چون پرستم

به پیشت جان به خدمت چون فرستم

اگر فرمان دهی فرمان‌پرستم

مرو را در زمان زی تو فرستم

من آن مسکین تذرو بی‌پرستم

من آن سوزنده شمع بی‌سرستم

نه کار آخرت کردم نه دنیا

یکی خشکیده نخل بی‌برستم

دلا در عشق تو صد دفترستُم

که صد دفتر ز کَونین از برستُم

منم آن بلبل گل ناشکفته

که آذر در ته خاکسترستُم

دلم سوجه ز غصّه ور بریجه

[...]

بتا تا زار چون تو دلبرستم

به تن عود و به سینه مجمرستم

اگر جز مهر تو اندر دلم بی

به هفتاد و دو ملت کافرستم

اگر روزی دو صد بارت بوینم

[...]

تو می‌گویی که مرد مرد رستم

برو کز رخش آید کار رستم