بصد الحان مر این بلبل سرآید

بهر دستان که میخواهی برآید

نمیدانند تا وقت اندر آید

نمود عمر آخر هم سرآید

نمود عمر آخر هم سر آید

نمیدانید تا وقت اندر آید

مر آن دردی که بر جانش درآید

در آخر ماه تابانش برآید

ز صبرت کام دل اینجا برآید

به صبرت غصّه و غم بر سر آید

وصال عشق چون در جان درآید

ز هر یک ذرّه صد طوفان برآید

اگر شمشیر بر فرقش درآید

از آن شمشیر جانش کل سرآید

از این نورت همه کامی برآید

ترا این تنگنا آخر سرآید

ز عشق از ذرّهٔ در جان درآید

ز یک ذرّه دو صد طوفان برآید

کنون هر کو در این منزل درآید

یقین از عشق سرّ جوهر آید