ملایم باش پیش او تو دائم

بخدمت روز و شب میباش قائم

نعیم خویش را جوینده دایم

درین اندیشه می‌باشند نایم

زبان ظاهر خود را تو دائم

بدان گفتن همیشه دار قائم

ولی برمبتدی زهر است دائم

که نفس او بهستی گشت قائم

حجاب از جانب شخص است دائم

که باشد از غذای نفس قائم

دو عالم در سجود اوست دایم

به ذات خود بود پیوسته قایم

تو دارم زانکه بخشیدی لقایم

حقیقت درد را کردم دوایم

اگر در بندگی بینی لقایم

لقایم مر ترا اینجا نمایم

بدان نقاش و با اوباش دایم

که گرداند ترا در ذات قایم

تو شاهی در حقیقت من گدایم

که بادید تو اینجا آشنایم

ز نور عشق در نور و ضیایم

که میبخشد همه نور و صفایم

تمامت انبیا و اولیایم

همی بینم درون پر صفایم

تو ای اینجا فنا آخر بقایم

ز عین لای خود اینجا نمایم

درون دل منور دار دایم

که دل از جان بود پیوسته قائم

درون تست پیدا گرچه مایم

ترا این رازها بوده است دایم

حقیقت انبیا و اولیایم

ابا روح الله اینجا آشنایم

من ای شیخا حقیقت چون خدایم

یقین گشتی جهان را رهنمایم

خدایم چند گویم من خدایم

حقیقت بیزوال و در بقایم

دمادم گوئی اینجا گه خدایم

اگر هستی خدا رازی نمایم

چو من اینجا نمودار خدایم

حقیقت انبیا و اولیایم