نیاساید تن اینجا تا فنایش

نیابد آنگهی عین بقایش

مرا مقصود این بد در فنایش

که روشن گردد اینجا گه لقایش

اگر شد نفس بینا در لقایش

یکی بیند نمود جان بجایش

شبی دیدم جمال جانفزایش

شده افتاده اندر خاکپایش

عجائب جوهری نه ابتدایش

به دیدارش نه نیزش انتهایش

هرآنکس راکه حقّ شد رهنمایش

دو عالم شد تمامی زیر پایش

هر آن کو عشق باشد رهنمایش

رساند بیخودی اندر خدایش

سفر کرده منم در ابتدایش

عیان دیدم جمال انتهایش

در این سر انبیا دیدند بلایش

در آنجا یافتند بیشک لقایش

سر و جانم فدای خاک پایش

که اینجا من نمیبینم ورایش

چو منصوری شود اندر فنایش

ببیند عاقبت دید بقایش

تمامت انبیا دیدند بلایش

شدند در عاقبت اندر فنایش

ببین تا لاجرم اینجا بهایش

چگونه هست مر نور لقایش

دوای درد جان چبود بلایش

بلا دیدند مردان بس لقایش

دل و جانم فدای خاک پایش

که در جان و دلم زینجا صفایش

ره جسم این بود کآخر فنایش

نموداری جان اندر بقایش

سر و جان هر دو دربازد بپایش

بیابد ابتدا و انتهایش

سوم تسلیم بودن در فنایش

چهارم نوش کردن مر بلایش

مرا دردیست جامی کن دوایش

ز جامی کن مرا مست لقایش

چو قرآنست اینجاگه دوایش

حقیقت عین دیدار بقایش