رهیست این راه بس بی حدّ وغایت

نه او را ابتدا ونه نهایت

چنان دارم ز دانایان روایت

بگویم با تو اکنون این حکایت

چنین کردند دانایان حکایت

ز عبدالله عباس این روایت

چه می‌گویم کنون شاه ولایت

دو عالم را ازو باشد هدایت

چو از حضرت بیامد آن هدایت

که از شارع شناسد این حکایت

رفیق راه من گردان عنایت

که تا بفزایدم هر دم هدایت

توی سلطان و هر جمله گدایت

بر من بهتر آمد خاکپایت

همه عشق است اینجا راهنمایت

اگر باشد ترا حق هدایت

درین آیینه میبنگر فنایت

درین آئینه هم بنگر بقایت

اگر واصل شوی اینجا دوایت

نماید دوست اندر جان لقایت

دمی در عشق شو تا در فنایت

نماید در یکی عین بقایت

بجز قرآن مدان تو پیشوایت

که بنماید ترا اینجا لقایت

حقیقت در یقین دانم خدایت

که میبینم به هر چیزی لقایت

در اینجا باش در عین فنایت

خدا را مینگر عین بقایت

فنا شو شیخ تا بینی دوایت

که این عین دوا آمد شفایت

دو بینی میکنی اندر بلایت

دمادم مینماید او لقایت

اگر اینجا به بینی مصطفایت

همین جاگه به بینی مربقایت

اگر عزلت گزینی در لقایت

نماید رخ حقیقت جانفزایت

وصالی بخش جان را در وفایت

که تا می بنگرد دید لقایت

نظر داری تو با ما از عنایت

نظر کرده ببخشیده هدایت