بیا جانا دمی ترک جفا کن

دل خون گشته ما را دوا کن

ببین آمیزش پروانه با شمع

بت فایز تو هم رحمی به ما کن

که گفته چشم شهلا سرمه سا کن؟

که گفته زیب رخ زلف دو تا کن؟

بت فایز که گفته برقع از رخ

برافکن عالمی را مبتلا کن؟

رها کبر و ریا بر کبریا کن

خود اندر کبریای او فنا کن

یکی تقلید عارف در سخا کن

دگر در حسن میثاق و وفا کن

بد أقبل اینکه خود را محو ما کن

هم أدبر اینکه رسم ما سوا کن

بیا (صامت) دگر رو با خدا کن

گنه تا کی برو دیگر حیا کن

ز دام هر من و مایی رها کن

ز خود بیگانه با خویش آشنا کن

شب آمد جام می را مرحبا کن

سر اندیشه را از تن جدا کن

بیار آی از می دوشینه محفل

حریفان قدح کش را صلا کن

چه سود از سبحه و سجاده زاهد

[...]

خدا یا ترک عادت دین ما کن

بتن پیراهن عادت قبا کن

مرا از قید امکانی رها کن

بتمکین وجوبی آشنا کن

بهارون هدایم آشنا کن

مرا موسای فرعون هوی کن

بیا از گردنِ ما زنگ واکن

ز زیرِ بارِ خر مُلّا رها کن

سر منبر وزیران را دعا کن

به صدق ار نیست ممکن، با ریا کن

چو با خوبان نشینی یاد ما کن

همیشه با وفاداران وفا کن