اگر یک مویت از ایشان نشان هست

بیابی هرچه در هر دو جهان هست

چو هر لذت که در هر دو جهان هست

ترا در حضرت او بیش از آن هست

هر آن خونی که بر روی زمانهست

برفت از چشم و این خون جاودانهست

ببین تا دُرج لعلش دُرفشان هست

کمند عنبرینش دلستان هست

فسانه نیست این لیکن بهانهست

فسانه گوی کاین جمله فسانهست

همی هر غم که در کلّ جهان هست

مرا کم نیست زان و بیش ازان هست

مرا خود با تو چیزی در میان هست

و گر نه روی زیبا در جهان هست

وجودی دارم از مهرت گدازان

وجودم رفت و مهرت همچنان هست

مبر ظن کز سرم سودای عشقت

[...]

تورا چیزی ورای حسن و آن هست

نپندارم نظیرت در جهان هست

از آن دادن نشان، کار زبان نیست

ولی در گفت و گویم تا زبان هست

نخواهم سر مگر بر آستانت

[...]

ترا من دوست دارم تا جهان هست

همه نام تو گویم تا زبان هست

اثر گر باز گیرد عشقت از خلق

سراسر نیست گردد در جهان هست

ترا خاطر سوی مانی و ما را

[...]

چه فرهاد و چه شیرین این بهانه‌ست

سخن اینست و دیگرها فسانه‌ست

ز بس نازک که طبع آن یگانه‌ست

مدامش از پی رنجش بهانه‌ست

اگر حرفی زند مستی بهانه‌ست

توان گفت او به بد مستی نشانه‌ست

اگر چیز دگر در آن میان هست

نه من دانم نه خسرو تا جهان هست

نشانی تا مرا از استخوان هست

شماری با سگ آن آستان هست

نشانی تا مرا از استخوان هست

شماری با سگ آن آستان هست

تو را سری در آن موی میان هست

در آن سرت بهر مو یک نشان هست

شبم تار است بی خورشید رویت

اگر صد ماهرو اندر جهان هست

علاج عشق را گفتم کند عقل

[...]