نظر دارد بمن جانان که جانم

کنون اندر تو من عین العیانم

سوی خاک آمدم این لحظه دانم

که پیدا میشود راز نهانم

حقیقت بت پرست عاشقانم

در اینجا رهنمائی رهروانم

بمن گفتست و راز جمله دانم

که من اینجایگه راز نهانم

ولیکن من از او یک چیز دانم

از او اینجایگه رمزی برانم

چنان در سرّ اسرار عیانم

که هر دم جوهری دیگر فشانم

مرا وصلست از او تا در عیانم

حقیقت گفت او راز نهانم

جدائی نیست من خورشید جانم

که درجمله یقین عین روانم

بتو پیداست اینجا جسم و جانم

ز تو شد در عیان عین العیانم

بتو پیداست اینجاگاه جانم

توئی اینجا نشان بی نشانم

الّا ای جان ترا این جمله خوانم

بجز تو هیچ اینجاگه ندانم

بگویائی قبولست تا بدانم

چو توهستی یقین راز نهانم

کنون من جوهرم در بحر جانم

که هر لحظه دُر و گوهر فشانم

من اینجا دیدهام جان و جهانم

شده از روی او کشف عیانم

مرا اینست مقصود از جهانم

که این باشد همیشه زو عیانم

کف خاکم زبانی در دهانم

حقیقت نور دل هم جسم و جانم

چو وصل تو هم از خویشست دانم

ز وصلت گویم و در وصل رانم

منم هم من توئی جان و جهانم

تو میگوئی که من چیزی ندانم

کنون چون خواندهٔ دیگر مرانم

ولیکن از نشان گر بی نشانم

ز بهر عاشقانت جان فشانم

اگرچه جز یکی دیدت ندانم