چراغان در شب چک آن چنان شد

که گیتی رشک هفتم آسمان شد

چو قَدِّ ویسِ بُت‌پیکر چنان شد،

که همبالای سرو بوستان شد،

مصاف جنگ و بیم جان چنان شد

که رستاخیز مردم را عیان شد

چو دایه پیش ویس دلستان شد

چو جادو بد گمان و بد نهان شد

دل بیمارش از شادی چنان شد

که گفتی پیر بود از سر جوان شد

به دیدار یکایک شادمان شد

پس آن شادیش یکسر اندهان شد

به سرخی چشم او چون ارغوان شد

به زردی روی او چون زعفران شد

ز پیش من به بدروزی چنان شد

که از خواری به گیتی داستان شد

همان گه پیش مرد باغبان شد

بیارامید چون در بوستان شد

همانگه سوی مرو شاهجان شد

دگرباره جهان زو شادمان شد

چو آگه شد ز رامین شادمان شد

تنش را آن خبر همتای جان شد

به یک گفته ز بیماری چنان شد

که سیمین تیر وی زرین کمان شد

چنان کاو خواست تیرش همچنان شد

به بام آفتاب نیکوان شد

به یک هفته به مرو شایگان شد

ز غم خسته‌دل و خسته‌روان شد

عماری دار چون باد روان شد

به سه هفته به مرو شایگان شد

جهان از خرمی چون بوستان شد

زمین از نیکوی چون آسمان شد

کنون بالای سروینم کمان شد

گل رخسارگانم زعفران شد

بگو کاین بار کار ما چنان شد

کجا در هر زبانی داستان شد

چو زرد از شور بختی بی روان شد

رمه در پیش گرگان بی شبان شد

همه راهی ورا چون بوستان شد

همه دستی برو گوهر فشان شد