چو هست آن حضرت از هر دو جهان دور

از آنست از زمان و از مکان دور

اگر اینجا نگردد از تو آن دور

بمانی از کمال جاودان دور

چو ماندم (من) زسلطان جهان دور

بسان بلبلم از بوستان دور

ازآن خورشید روی ماه پیکر

بمانده چون زمین از آسمان دور

بکام دشمنانیم از فراقت

[...]

زگل بی بهره ام وز آشیان دور

چه سازد کس، زمین سخت، آسمان دور

کجا ما و کجا ایام وصلش

بود از موسم گل، زعفران دور