کدامین پیک را دادی پیامی

کدامین شب فرستادی سلامی

به خلوت بر زبان نیکنامی

فرستادش به هشیاری پیامی

چو خسرو دید کان یار گرامی

ز دانش خواهد او را نیکنامی

به ناموسی که گوید عقل نامی

زهی فرزانه فرزند نظامی

چو دادندش خبر کامد نظامی

فزودش شادی‌یی بر شادکامی

که شد بخشیده این ده بر تمامی

ز ما بر زاد بر زاد‌ِ نظامی

روانش باد جفت شادکامی

که گوید باد رحمت بر نظامی

جز او کس را بنودست این تمامی

ز پیغامبر در فرزند گرامی

نباشد خلق عالم را دوامی

نماند در همه گیتی نظامی

بوسع خود بباید رفت گامی

که در هر گام می‌باید نظامی

اگرچه زاهدی باشی گرامی

چو فرزند آمدت رندی تمامی

هزاران قرن ازان عمر گرامی

دمی نبوَد چنین دان گرنه خامی

اگر آخر زمان زین ناتمامی

پی دجّال گیرد هفت گامی

تو نه در کفر و نه در دین تمامی

بگو آخر که تو در چه مقامی

بدو گفتند گبری پیرنامی

ز غیرت کرد شاه آنجا مقامی

یکی اُستاد بَر با خود گرامی

که تا پل را کند قیمت تمامی

چو تو بس بی طعام ناتمامی

میان در بسته از بهر طعامی

مگر چون رابعه صاحب مقامی

نخورده بود یک هفته طعامی

بسوز از عشق خود را ای گرامی

وگر نه زاهدی باشی ز خامی

چو حق با تو بوَد در هر مقامی

مزن جز درحضورش هیچ گامی