چو بر دریا زند تیغ پلالک

به ماهی‌گاو گوید کیف حالک

چو نه ملکست اینجا و نه مالک

نجات تست اگر گردی تو هالک

تو ناجی را نمی‌دانی ز هالک

نمی‌دانی درین ره کیست مالک

چنین راندم قلم ای مرد سالک

زوصلت میکنم فردای مالک

یقین در پیش دار ای مرد سالک

که در عین یقین گیری ممالک

اگر از جام او گردی تو سالک

ترا کاری نباشد خود به مالک

مکان کوی می‌گردید سالک

از آن شد زبدهٔ کلّ ممالک

چرا کاینجا بود از عشق سالک

هنوز از عشق گردد عین مالک

تو سالک هم منم اینجای سالک

حقیقت زندهام اندر ممالک

وزیر تست عقل اندر ممالک

تو عشقی لیک اندر عشق هالک

دو خُطْوَه بیش نبْود راهِ سالک

اگر چه دارد آن چندین مَهالک

شود با وجه باقی غیر هالک

یکی گردد سلوک و سیر و سالک

اگر کناس نبود در ممالک

همه خلق اوفتند اندر مهالک

بود آن خطره کایدپیش سالک

بدفع آن نباشد عبد مالک

بود علت بقای حظ سالک

در آن اعمال و حالی کوست مالک

از آنرو کل شیئ گفت هالک

بجز وجهش که آن حق است و مالک

بذات خویش سلطانی و مالک

بخود باقی و باقی جمله هالک

نماید جمع خود را در مسالک

رهد با هر سؤالی از مهالک

مراد اینست کاندر جمله سالک

شود قایم بسلطانی و مالک

در آنحال مجازاتست مالک

بهر امری که شد بر عبد سالک