نگردد رزق خلق افزون بطاعت

و نه نقصان پذیرد از معاصی

و لیکن طاعت و عصیان دهد بر

در آن روزی که یؤخذ بالنواصی

اگرچه در ره حق خاص خاصی

شوی گر جاه یابی مرد عاصی

مگر آن مرزبان را گفت خاصی

که باید کرد آن سگ را قصاصی

نباشد مرگ را عامی و خاصی

کزو ممکن نشد کس را خلاصی

بدان امید تا باشد که خاصی

دهد آن قوم را آخر خلاصی

دلم خون شد بحق چون تو خاصی

کزین دردم دهی امشب خلاصی

که از من رم کند مرغ معاصی

روم تا بردر شهر خلاصی

مده دیگر ازین بندش خلاصی

که تا جانش برآید در معاصی

بود آن طاهر الظاهر که عاصی

نباشد رب خود را از معاصی

نگه دارد حق او را زان معاصی

که باشد در شریعت اختصاصی

نه آن باشد که هر موجود خاصی

باو شد متحد از اختصاصی

صفی را هست هم تحقیق خاصی

بفهمش گر ترا هست اختصاصی

زند چون دور در تن ز اختصاصی

بهر جا باشدش تأثیر خاصی

بهر جا هست او را وصف خاصی

بقطع راه و منزل اختصاصی

ز هر شیئی نیوشد صوت خاصی

که در آن رتبه دارد اختصاصی