تو ازفرغول باید دور باشی

شوی دنبال کار و جان خراشی

از آن ترسم که فردا رخ خراشی

که چون من عاشقی را کشته باشی

چرا عاشق نباشی تا بباشی

برون از زاهدان رومی خراشی

توان کرد از چنین یاری تحاشی

سزد گر در چنین کاری نباشی

طبیب من مکن از من تحاشی

خلاصم ده ازین صاحب فراشی

جهان چون اوّل و آخر تو باشی

چه گویم این زمان اسرار فاشی

چو معجونی تو اندر حقّه باشی

نکو بنگر که خود زینسان قماشی

ایا حرّی که دستت گاه بخشش

چو ابر بهمنست از سیم پاشی

شکاری کرده ام امروز زیبا

چنان کز سیم سروی بر تراشی

ولیک از شرم رویم می نماید

[...]

زمانی یار شو، گر یار باشی

اگر با ما نباشی با که باشی؟

دلم را از تو دوری نیست ممکن

که جان را خواجه ای و خواجه تاشی

چو مردان با معاد خویش رفتند

[...]

گهی در دل گهی در دیده باشی

دلم را خون کنی وز دیده پاشی

ز لوح خاطرم نقش بتان را

تراشیدی خوشا این بت تراشی

خریدار تو زان رو شد جهانی

[...]

کنم از خویش تا کی بت تراشی

درین ره من نباشم تا تو باشی

مکن بی صبری و می کن تحاشی

که بسیار این مثل بشنیده باشی

چنان از ما قبولی کن تحاشی

که مقبول خدا و خلق باشی

یکی گفتش کزین هیکل تراشی

عجب دارم اگر نادم نباشی

زهی نادان و ابله کان تو باشی

خداوند جهان بر میتراشی

فلک قدری عطارد خیل تاشی

قیامت از شکوهش دور باشی

همیشه شیوه او دلخراشی

به خوبان می نماید ناز پاشی

جلایر بستد از دهقان لواشی

ز ماش و لوبیا آورد آشی

بشد پیدا چو کرده او تلاشی

به جیب نوکر حکیم باشی

به جائی کو چنین دارد تحاشی

تو گوز دسته نقاشی که باشی