دل من همچو رستم در عتابست

چو توران ملک سلم از او خرابست

رقیب گرسیوز و فایز سیاوش

فرنگیس عشق و دل افراسیابست

به رویش زلف اندر پیچ و تابست

همان این اضطراب از التهابست

از آن فایز سیه فام است زلفش

که دایم در جوار آفتابست

نه هر بالانشینی ماهتابست

نه هر سنگ و گلی در خوشابست

نه هر کس شعر گوید فایز است او

نه هر ترکی زبان افراسیابست

برو قاصد که در رفتن ثوابست

به تعجیلی برو حالم خرابست

به تعجیلی برو در پیش دلبر

بگو فایز دمادم در عذابست

عرق بر چهره ات گل یا گلابست

و یا پروین به روی ماهتابست؟

نشانده یار فایز نقره بر آل

و یا بر آتش تر خشک آبست؟

نه هر رخشنده کوکب آفتابست

نه هر پیغمبری صاحب کتابست

نه هر شیرین شود معشوقه، فایز!

نه هر آب روان بینی گلابست

به ما هجرت چو رستم در عتابست

چو توران ملک صبرم زان خرابست

رقیب گرسیوز و فایز سیاوش

فرنگیس عشق و دل افراسیابست

عرق بر چهره یا بر گل گلابست

و یا پروین به دور ماهتابست

فشانده یار فایز نقره بر آل

و یا بر آتش تر خشک آبست؟

شفیع او بهر اعطا ثوابست

معین خلق در رفع عذابست

باطلاق وجودش انتسابست

جال ذوالجلالی را حجابست

و یا بختت ز فعل بد بخوابست

دعای من و گرنه مستجابست

ز تقلیل ار که هم بی‌اضطرابست

مشو غافل که این ثعبان بخوابست

بعرف ما عنایت انجذابست

سلوک از وی هم اما در حسابست

از آن غافل که چشمش و خدا بست

خیال فاسدش بر ادعا بست

که آب جوی هستی را شتابست

جهان نقشیست کاندر روی آبست

جهان چون خویِ تو نقشِ بر آبست

زمانی خوش اُغُر گه بد لعابست

نه خود این نیز هم عیب حجابست

که خواهر از برادر کامیابست؟

تمام این مفاسد از حجابست

حجابست آنکه ایران زو خرابست

سؤال از حال غمناکان ثوابست

خصوصاً آن دلی کز غم کبابست

به مستی فکر بد جان را عذابست

وگر هرگزننوشی می‌، صوابست