اگر غم را چو آتش دود بودی

جهان تاریک بودی جاودانه

در این گیتی سراسر گر بگردی

خردمندی نیابی شادمانه

شود بدخواه چون روباه بد‌دل

چو شیرآسا تو بخرامی به میدان

چو اسکندر به زاری در زمین خفت

حکیمی بر سر خاکش چنین گفت

که شاها تو سفر بسیار کردی

ولیکن نه چنین کاین بار کردی

چو آلیزنده شده در مرغزاری

نباشد بر دلش از بار باری