بساز بر بط و برزن رهِ قلندریان

قلندری چو بگفتی چه حاجت است بیان

ز دستِ ساقیِ وحدت بنوش باده شوق

ز خویشتن به در آی و عیان ببین به عیان

گرت به بت‌کده خواند کمر زدین بگشای

[...]

که ای به خوان جهان گشته مدتی مهمان

به ما ز بیش و کم این سفر نما تو عیان

مساز نیک و بد خویش را ز ما پنهان

متاع جان و تنت را چه گشت سود و زیان