گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۰۳

 

هوا چکیده نورست در شب مهتاب

ستاره خنده حورست در شب مهتاب

سپهر جام بلوری است پر می روشن

زمین قلمرو نورست در شب مهتاب

صراحی می گلرنگ، سرو سیمینی است

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode