شده است بلبل داود و شاخ گل محراب

فکنده فاخته بر رود و ساخته مضراب؟

به سال هفتصد و هفتاد و پنج گشت خراب

به آب شهر معظم که خاک بر سر آب

دریغ روضه بغداد، آن بهشت آباد

که کرده است خرابش جهان خانه خراب

بریده باد زبانم یزید خانه خراب

به نزد راس حسین تو ریخت درد شراب

حدیث غیر رها کن و زمان خود دریاب

ببوس غبغب ساقی بنوش جام شراب

در آبه عالم مستی شنو ز غیب خطاب

چگویمت که بمیخانه دوش مست و خراب