به حرف پوچ مرا عمر شد تباه تمام

فغان که خرمن من گشت خرج آه تمام

فریفت طبع شریف مرا جهان خسیس

پریدنم چو نظر شد به برگ کاه تمام

ز من چو دیده قربانیان حساب مجو

[...]

نماند خون دل و کار عشق در پیش است

چنان که آب شود در میان راه تمام

ز بس شدم همه تن صرف دیدنش چون شمع

نماند یک سر مویم چو شد نگاه تمام