گنجور

اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۴

 

تو دامن از کف من دوش در کشیدی و گفتم

که: آستین تو بوسم، بر آستان تو افتم

دلم چو غنچه سحرگاه تنگ بود و به مهرت

ز دیده اشک ببارید و من چو گل بشکفتم

ز طیره بر نظرم نیز راه خواب ببستی

[...]

اوحدی
 
 
sunny dark_mode