ز قد چون الف سیم آن لطیف غزال

فراقم آمد و شد قد من چو زرین دال

بدال زرین سیمین الف بمن بفروخت

میان دال و الف زانکه نیست روی وصال

بدان امید که بینم خیال او در خواب

[...]

سوی جبال سپهدار شرق شد بجدال

خدای عرش بر او سهل کرد فتح جبال

ز بیم که سر تیغ او ببال رسد

عدوش سر بهزیمت نهاد تافته بال

حلال بود بر او خون طاغیان از عدل

[...]

ز هر بدی که تو دانی هزار چندانم

مرا نداند از آنگونه کس که من دانم

بآشکار بدم در نهان ز بد بترم

خدای داند و من ز آشکار و پنهانم

تن منست چو سلطان معصیت فرمای

[...]

بسر هر سخنی را که ابتدا کردم

درست و راست چنان دان که من ادا کردم

بسوز سینه فرزندت ای ولی نعمت

حکیم وار ثنا گفتم و دعا کردم

پس از دعا و ثنا از عطا براندم لفظ

[...]

جز آینه که کند گلرخا ترا معلوم

که از حبش حشم آرد بدست کردن روم

طلیعه آید و آنگه سپاه بر اثرش

پدید خواهد گشتن حقیقت از موهوم

من آن نگویم اگر کس بر غم من گوید

[...]

بشاعری پدر خویش را نه فرزندم

اگر نه معتقد مجلس خداوندم

سپهر جاه علی افتخار دین که ز فخر

چو شیعه مذهب خود را بران علی بندم

همه مناقب او گویم و مدایح او

[...]

ایا گرفته تو اندر سرای جهل مقام

تهی ز دانش و غرقه میان بحر ظلام

ایا بعمری دایم فسوس گشته دیو

ز مصطفی بتو بر صد هزار گونه ملام

ایا گسسته ز حبل خدا و دعوت حق

[...]

ز مرگ چاره نباشد صحیح را و سقیم

کریم را بفنا رفتن است همچو لئیم

عزیز را چو ذلیل و جواد را چو بخیل

فصیح را چو کلیل و سفیه را چو فهیم

امید و بیم بعمر اندرست مردم را

[...]

خدایگان جهان پادشاه ملک آرام

که امر نافذ او راست چرخ توسن رام

شهی که از خوشی و خرمی و رونق و فر

رنق و ارم از ملک او برنده وام

به امر نافذ مأمور پرورنده به لطف

[...]

مقدم آمد سال عرب ز سال عجم

به کام روز به مقدار هفده هجده قدم

مه محرم عالم فروز با زینت

فلک ظل همای بهار در عالم

رسیدن سر سال عرب بدین موسم

[...]

بتخت ملک فریدون جلوس شاه جهان

به از جلوس فریدون که این ملک به ازان

چو گاوسار فریدون پدید کرد سری

بخاک شد سر ضحاک مارسار نهان

زگاوسار فریدون ظفر محول شد

[...]

مه مشرف و میمون و محترم رمضان

بشاه بر ز رجب رشک بر دو از شعبان

که تا چو ماه رجب را و ماه شعبانرا

عزیز کرد کند مرو را عزیز چنان

ز ظل عرش ملک عز اسمه آمد

[...]

بشهریار جهان داد کردگار جهان

جهان سراسر تا راست کردگار جهان

براست کردن کار جهان رسید و رسد

بشهریار جهان لطف کردگار جهان

ندا رسید بگوش جهانیان ز ملک

[...]

مرا خدای بمدح خدایگان گفتن

توانگری سخن داد تا توان گفتن

اگر توانگر زرو درم شوم چه عجب

هم از مناقب و مدح خدایگان گفتن

کجا توانگری من بود ز در سخن

[...]

مبارک است پگه روی پادشا دیدن

چو پادشا را دیدیم روی ما دیدن

چه پادشا ملک شرق و غرب رکن الدین

که رونق آوردین است مرو را دیدن

خجسته طلعت او مرائمه راست بفال

[...]

ایا گرفته سر زلف تو هزار شکن

میان هر شکنی در دلی گرفته وطن

دل مرا وطن اندر میان زلف تواست

بر آنصف که ترا جان و دل من

تو در میان دل و دل میان زلف تو در

[...]

علی است روز مصاف و نبرد و کوشش و کین

سر سپه شکنان بوعلی شجاع الدین

بهاء دولت عالی مبارز الحضرت

پناه حضرت سلطان ملک روی زمین

مبارزی که مراو را بروز بار و مصاف

[...]

بدست خاطر من داده شد عنان سخن

زمانه داد زبان مرا بیان سخن

بیان کنم صفت حسن آن کمان ابرو

اگر ببازوی طبع آیدم کمان سخن

سخن بلند به وراست چون بقامت او

[...]

شکسته زلفا عهد و وفای من مشکن

چون زلف خود مکن از بار هجر قامت من

چو من بدام هوای تو پای بسته شدم

مکش سر از من و مستان ز دست من دامن

ز دوستی بدل و دیده در نشاندمت

[...]

هوای آل نبی را دل منست وطن

دمی مباد که بی این هوا بود دل من

غلام دشمن خویشم بدین هوا که مراست

اگر بطعنه هوادار خواندم دشمن

درین هوا که منم رنگ و بوی بدعت نیست

[...]