شنیده ام سخنی خوش که گفت باده فروش

ز دست دوست می ار چه به ماه روزه بنوش

می حرام شود ازکف نگار حلال

چنانکه نیش گر از او بود به است از نوش

دهد به خلوت خود یار اگر تو را راه ی

[...]

مگر چه شد که چنین اُفتاده ای خاموش

چه واقع است عزیزم که رفته ای از هوش

شنو تو این سخن ای زاهد مرقع پوش!

بیا به میکده همراه ما و، باده بنوش

سری بنه به ارادت به پای پیر مغان

غلام درگه او باش و، عبد حلقه به گوش

ز دوش خویش بینداز خرقهٔ پشمین

[...]

برفت از سر زینب در این مقدمه هوش

کشید از دل پردرد سوی فضه خروش

چون آن صغیر گرفت از سر طبق سرپوش

سر پدر به طبق دید از سرش شد هوش

بشیر را ز محبت کشید در آغوش

ز هوش رفت و ز فریاد و ناله شد خاموش

ز دوزخی و بهشتی شود بلند خروش

رسد چو فاطمه دراعه حسن بر دوش

شد از روان علی زین سخن بلند خروش

حمیت اسداللهی آمد اندر جوش

تو خواجه‌ای و منت چون غلامِ حلقه‌به‌گوش

بگیر گوش و به هر کس بخواهی‌ام بفروش

شود شبی که چو بختم ز در درآیی و من

چو جان به بر کشمت یا چو جامه در آغوش؟

هر آنچه تلخ بگویی از آن لب شیرین

[...]

درآمد از در من دوش با پیام سروش

بتی ز غالیه بر ماه گشته مرزنگوش

نموده حلقه ز مشک تتار و کرده به گوش

فکنده در بنه کائنات جوش و خروش

پواترین بودت سینه واریه گوش

چنانکه گله، تت و گربه شاو سوری موش