به ری رسیدم و پنهان شدم، دو روزی چند

ولی چه فایده، آخر فتادم اندر بند

پلیس مخفی آمد به محبسم افکند!

چه محبسی که هوایی نداشت غیر از گند

همین که گشت به قزوین صدای تیر بلند

دو تن جوان من، اول به روی خاک افکند!

یکی از ایشان به روی سینه‌ام جان کند

زدند نزد پدر غوطه آن دو تن فرزند!

دو جای شاد همی گرددم روان نژند

کنار کوه دماوند و دامن الوند

از این دو منظره، هرگز نگشته سیر دلم

چنانکه بلبل شیدا ز سیر گلبن چند