شوند از آمد و رفتن مبارزان مانده

ز فتحنامه نوشتن شود ستوه قلم

به خنجر ای ملک اکنون تو خسته ای دل کفر

که کرده ای تو چه بسیار خسته را مرهم

هر آنکه جز رقم بندگی کشد بر خود

برو کشد ز فنا دست روزگار رقم

جهان فلک را بر تارکش فرود آرد

اگر برآرد جز بر مراد رای تو دم

همیشه تا به جهان اندرون غم و شادیست

تو شاد بادی و وانکو به تو نه شاد به غم

تو پادشاه جهان و جهان به تو یاور

ملوک عصر تو را بنده تو ولی نعم

همیشه قدر تو عالی و بخت تو پیروز

همیشه عمر تو افزون و جاه تو خرم