من این دو لفظ مثل سازم از کلام عوام

به قوت آنکه ز هر شوخ چشمم آید خشم

که مرد را رگ چشم است بسته بر رگ کون

که چون برید رگ کون بریده شد رگ چشم

نگار یورمه دوزم شود سراپا خشم

کسی که دوخته باشد به روی کارش چشم

چنان نمود جفای یزید مدهوشم

که شد ز شمر و صفت کربلا فراموششم