بسوخت جان مرا اشتیاق خدمت تو

چه کرده ام که جدا مانده ام ز صحبت تو

فراق روی تو کرده است حالم آشفته

مپرس حال که دیوانه ام ز فرقت تو

تو خود دلیل شو ایکوکب سعادت بخش

[...]

رساند جان به لبم روزگار فرقت تو

بیا که کشت مرا آرزوی صحبت تو

تو راست دست بر آتش ز دور و نزدیکست

که من به خشک وتر آتش زنم ز فرقت تو

شبی به صفحهٔ دل می‌نگارم از وسواس

[...]

بیا که سوخت مرا هجر بی مروت تو

کباب کرد مرا درد و داغ فرقت تو

ازین زیاده توقف مکن که نزدیک است

که جان من سفری گردد از اقامت تو

هر آنچه میرود از دیده گر ز دل برود

[...]

خجل ز روی تو هستم اگر به خدمت تو

خبر دهم ز حسین و حریم و عترت تو

هزار خاک ندامت به فرق امت تو

چگونه آب نگردند از خجالت تو

ای آنکه بود لطف و کرم عادت تو

افتاده سرم به زیر از خجلت تو