اگرچه من نکنم عاشقی بطبع طلب

کند طلب دل من عاشقی ز مهر . . . ب

گهی ز دیده خروشم کز اوست دل بعذاب

گهی ز دل کنم افغان کز اوست جان به تعب

ز دیده جیحون باران ز دل جحیم نشان

[...]

بنفشه زلفی و سیمین برو عقیقی لب

بروی مایه روز و بموی مایه شب

سلبش سرخ و می سرخ در فکنده بجام

لبش برنگ می و عارضش برنگ سلب

بلای تن بدو زلف و جفای جان بدو رخ

[...]

یکی سرود سراینده از ستاک سمن

یکی زبور روایت کننده از محراب

نگر که پردر گردید آبگیر بدانکه

شکن شکن شده آب از شمال چون مضراب

شکوفه ریخته از شاخ نار زیر درخت

چنان نبشته درم پیش ریخته ضراب

صبا بساط حواصل ز بوستان بنوشت

چو مشگ بید بپوشید بر سمن سنجاب

شکفته سرخ و سیه لاله چون رخ و دل و دوست

بنفشه رسته چو زلفین او ببوی و بتاب

عقیق و مرجان با رنگ آن ندارد پای

عبیر و عنبر با بوی این ندارد تاب

ببوی و گونه گل هست خاک روی چمن

ببوی عنبر ناب و بگونه گل ناب

شکفته گشت بباغ اندرون بنفشه و گل

ببوستان شده آب غدیر همچو گلاب

ز ژاله لاله چو لؤلؤ شده رفیق عقیق

نوای صلصل و بلبل چو چنک و تار و رباب

خروش رعد بابر اندرون چو ناله دعد

فروغ لاله بجوی اندرون چو روی رباب

ز ابر گشته بکردار روی و شی خاک

ز باد گشته بکردار موی زنگی آب

میان بستان نرگس بیاد میر خطیر

بجام سیمین اندر فکنده زرد شراب

ابوالمظفر سرخاب کو بتیغ کبود

دل سیاه بد اندیش کرده پر ز ذباب

گناه دشمن بگذارد از کرم بعفو

خطای دوست بپوشد ز مرد می بصواب

دهنده سائل خواهنده را هزار عطا

دهنده سائل پرسنده را هزار جواب

بجای قدرش گردون بود بجای سریر

بجای دستش دریا بود بجای سراب

مخالفان را بر تن بود همیشه جرب

موافقان را پر زر از او همیشه جراب

بگیتی اندر داد آنچنان بگسترده است

گه کرده یزدان ایمن روان او ز عقاب