شبی به مطبخی در دکان طباخی

نشسته بودم و در فکر...بیگاه

میان ترشی و قلیه برنج بشنیدم

یکی مناظره گرم کان بود بی راه

بگفت قلیه کدو در مذمت حبشی

[...]

ز هر طرف که درآمد گشاده رخ آن ماه

مرا مشاهده شد سر ثم وجه الله

کمال حسن ازل در جمال او دیدم

چو بست بند قبا و شکست طرف کلاه

غلام لطف خرام ویم که سالک را

[...]

گذشت عمر و دل از شعر و عاشقی بگذشت

حدیث زلف دراز بتان نشد کوتاه

ز شعر و مشق جنون با وجود موی سفید

هنوز نامه اعمال میکنیم سیاه

اگر ز حلقه کعبه است دست من کوتاه

همیشه حلقه چشم من است این درگاه

جمال یار برانداخت پرده از ناگاه

عیان نمود بنقش جهان رخ چون ماه

چو لااله ز رویش نقابها برداشت

نمود از همه عالم جمال الاالله

مباش منکر اگر زانکه گفتمت همه اوست

[...]

از آن دو پاره بانگشت معجزت شد ماه

که باشد از پی اثبات دعویت دو گواه

شکاف ماه ز انگشت تست یا در سیر

میان دایره مه فکند رخش تو راه

کلام راست نزول از فلک تراست عروج

[...]

بر آن سرم که نیاسایم از مشقت راه

روم به شهر دگر چون هلال اول ماه

به سبزی سر خوان کسی نیارم دست

کنم قناعت و راضی شوم به برگ گیاه

کشیده باد مرا میل آهنین در چشم

[...]

کس به مشهد پروانه ام نماید راه

که خون بمسل من نیست زیب این درگاه

به دست و خنجر او صد هزار اسماعیل

به خون خویش نویسند: عبده و فداه

به هر قدم که روم پیش دورتر افتم

[...]

ز تاب شعشعه مهر سایه بهر پناه

سزد که بگسلد از شخص و پیش گیرد راه

فروغ مهر بتفتیدگی چنان گردید

که شعله برسر خود زد زدود دل خرگاه

شود برشته چو ماهی درون روغن گرم

[...]

ز فیض گلشن روی تو چون شود آگاه

که سوزد آتش حسن تو بال مرغ نگاه

چه سود از اینکه ز شوق لبت شدم همه جان

چنین که آتش سودای دل بود جانکاه

بروی رحم به آنگونه بسته ای در دل

[...]

بحضرت تو مرا نسبتی است عرض کنم

بشرط آنکه کند خرده بین زبان کوتاه

بغایبانه محبت زنم زلیخایی

که یوسفم تو ملک سیرتی بصورت ماه

اگر تفاوتی اندر میانه یافت شود

[...]

به جان رسید دل روشنم ز بخت سیاه

کند درازی شب عمر شمع را کوتاه

گذشت آه من از نه فلک ز پستی قدر

که نارسایی طالع بود رسایی آه

به حرف و صوت سرآمد حیات من، غافل

[...]

ز شر دیو بدرگاه ما بیار پناه

بآب مغفرت ما بشوی لوث گناه

بهر طرف بمپوی و ز دیو راه مجوی

ز ما چو دور شوی یکقدم شوی گمراه

گر آرزوت شود رفعت شهنشاهی

[...]

به سینه ام نفس از جوش غم نیابد راه

چو لاله در دل خون گشته ام گره شد آه

سرشک من شده از خون دل قبا گلگون

ز پهلوی دگری گشته خودنما چون ماه

ز جوش اشک جگرگون به یاد لعل لبی

[...]

خطش نوشته بر او آیت کلام الله

سواد مملکت حسن اوست، زلف سیاه

جهان شبی است در او راه مختلف بسیار

به هر صدا که ز پایی رسد مرو از راه

دل است آینه ای صاف از غبار حدوث

[...]

ز ره رسید سعیدای دردمند و فقیر

به طوف مرقد اسحاق ابن ادهم شاه

اگر ملایکه را کار مشکلی افتد

ز روی عجز بیارند رو بر این درگاه

شبی به خاطرم الهام شد ز حضرت غیب

[...]

ز روح پاک تو امدادها طلب دارم

نه زاد راحله دارم نه قوت این راه

دگر ز حشمت و جاهت امید آن دارم

که زیر چتر تو باشد مرا به حشر پناه

به اختیار از این آستان نمی رفتم

[...]

جز این تمنا هرچه خواهد گو بخواه

من بنده فرمانبردار و او شاه

بهار و عید مبارک ببخت شاهنشاه

پناه دولت ایران قوام دین الاه

اساس دولت و ذاتش قیاس جسم و روان

نظام ملت و حکمش مثال چشم و نگاه

جهان و نعمت او همچو گلستان و سحاب

[...]

اگر چه سیم و زر آرد همی فراموش

در از نشیب زمین تا فراز خرگه ماه

چو دوست دست دهد، چیست در گهر زر و سیم

به چشم دیده وران خاک تیره سنگ سیاه