به جان تو که به جان رهی نگاه مکن

به حال خود نگر و حال من تباه مکن

اگر چه حسن تو ما را پناه جان و دل است

مبین در آئینه و حسن را پناه مکن

فراز سرو و گلت سایبان مشکین بس

[...]

بدین کرشمه بهر جانبی نگاه مکن

بخون غمزدگان چشمها سیاه مکن

کدام عشوه گر و بیوفا ترا آموخت

که التفات بدین خسته گاه گاه مکن

منم که یاد تو پیوسته ورد جان من است

[...]

اگر چو آینه سر تا قدم شوی همه چشم

به سوی دوست نگر، سوی خود نگاه مکن

چو عشق، لفظ صنم را به حق کند تفسیر

مباش منکر یک حرف و صد گناه مکن