گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۳۴۳

 

دو دل شوم چو به زلفش مرا نگاه افتد

چو رهروی که رهش بر سر دو راه افتد

فروتنی است برازنده از سرافرازان

که خوشنماست شکستی که بر کلاه افتد

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode