که میرود بجناب رفیع آصف عهد

که با فلک ز علو بر زد آستانه او

غیاث دولت و دین هندوی مبارک رای

که مثل او بهنر نیست در زمانه او

ستوده ئی که بود با نسیم الطافش

[...]

چو آتشی است لب لعل پر فسانه او

زبان به عشوه برآوردنش زبانه او

بهانه در دم قتلم اگر کنده چه زیان

به نقد می کندم قتل چون بهانه او

شهی است باده فروش و خزانه میخانه

[...]

کجاست آن پسر جامه باف خانه او

که تار و پود مرا کند اصول شانه او