هلال روزه میمون لقای فرخ فال

نمود روی ز گردون نیل فام چو نال

خمیده قامت و خدمت نموده بر گردون

ز روی قبله بدرگاه آفتاب جلال

اجل صاحب عادل که مثل او گیتی

[...]

نگار من همه حسن و ملاحت است و جمال

همه ملاحت حسن و جمال او بکمال

غزال چشم نگاری که بر شکار دلم

شداست چیره تر ار شیر در شکار غزال

ز بسدین لب لعل شکر سرشته او

[...]

ز قد چون الف سیم آن لطیف غزال

فراقم آمد و شد قد من چو زرین دال

بدال زرین سیمین الف بمن بفروخت

میان دال و الف زانکه نیست روی وصال

بدان امید که بینم خیال او در خواب

[...]

سوی جبال سپهدار شرق شد بجدال

خدای عرش بر او سهل کرد فتح جبال

ز بیم که سر تیغ او ببال رسد

عدوش سر بهزیمت نهاد تافته بال

حلال بود بر او خون طاغیان از عدل

[...]

به نیک طالع و فرخنده روز و فرخ فال

به سعد اختر و میمون زمان و خرم حال

به بارگاه وزارت به فرخی بنشست

خدایگان وزیران و قبلهٔ آمال

نظام مملکت و صدر دین و صاحب عصر

[...]

خدای خواست که گیرد زمانه جاه و جلال

جمال داد جهان را به جود و جاه و کمال

سپهر معنی مسعود کز قران سعود

نزاد مادر گیتی چو او ستوده خصال

قضا توان و قدر قدرت و ستاره محل

[...]

بخوب طالع و فرخنده روز و فرخ فال

بتافت از افق شرع آفتاب کمال

چه آفتابی؟رخشنده رای و بخشنده

نبرده ننگ کسوف و ندیده نقض زوال

امام عالم و مخدوم عصر صدرالدین

[...]

جلالتی نه تکلف، سعادتی نه گزاف،

حقیقتی نه مجاز، و مقالتی نه محال!

در سرای طرب چون بکوفت دست غمان

ز چرخ و هم فرو شد ستارگان خیال

زمان محو بپوشید خلعتی ز یقین

[...]

جلالتی نه تکلّف، سعادتی نه گزاف

حقیقتی نه مجاز و، مقالتی نه محال‌

در سرای طرب چون بکوفت دست غمان

ز چرخ و هم فروشد ستارگان خیال!

ثنا به نام تو رغبت همی کند همه وقت

جهان به روی تو خرم بود همی همه سال

چو غمگنان به شراب و چو مفلسان به درم

چو دوستان به وصال و چو بوستان به نهال

چو آسمان ورق عهد مقتفی بنوشت

برآمد آیت مستنجد از صحیفهٔ حال

چو صبح صادق دین را نهفت ظل ابد

برآمد از پس صبح آفتاب عرش ظلال

چه آفتاب که سهمش چو آفتاب از ابر

[...]

قدوم ماه مبارک مبارک است به فال

که باد بر ملک بحر و بر مبارک سال

سریر بخش سلاطین اتابک اعظم

که هست طلعت او ملک را مبارک فال

جهانگشای عدوبند شاه نصرة دین

[...]

ایا چو ذات خرد جوهرت عدیم مثال

نه نیک رفت که گفتم وجود نیست محال

بگفتمی که به مانی تو کز ضرورت لفظ

عنان نطق نه پیچاندی بسوی و بال

بوقت نسخت ماهیت تو عقل از عجز

[...]

چهار چیز که اصل فراغت است و منال

نیرزد آن به چهار دگر در آخر حال

گنه بشرم ملامت عمل به خجلت عزل

بقا به تلخی مرگ و طمع بذل سؤال

چو خیل زنگ بیار استند صفّ جدال

سپاه روم هزیمت گرفت هم در حال

فلک کلاه زر اندود برگرفت از سر

جهان بسفت درافکند عنبرین سربال

نگاه کردم و دیدم عروس گردون را

[...]

محقّق است که چیزی که آن رسد به کمال

بود هر آینه آن چیز را نهیب زوال

اگر به نوبت من ختم شد سخن چه عجب

رسیده است در ایّام من سخن به کمال

چو خیل زنگ بیار استند صفّ جدال

سپاه روم هزیمت گرفت هم در حال

فلک کلاه زر اندود برگرفت از سر

جهان بسفت درافکند عنبرین سربال

نگاه کردم و دیدم عروس گردون را

[...]

شبی که منزل شادی دروست میلامیل

شبی که جام سعادت در اوست مالامال

شبی که هست ملاقات عقل و روح در او

شبی که زهره و خورشید را دروست وصال

بخور جانرا بر مجمر سرور بسوز

[...]

پناه سروری و پشت شرع ، رکن الدّین

که هست کلک و بنانمت بیان سحر حلال

تویی که نام تو نقشست بر نگین خرد

تویی که رای تو قطب است و سپهر جلال

معالی تو برون از تصرّف اوهام

[...]

زهی مبارک طالع خهی همایون فال

که روزنامۀ سعدست و منشاء اقبال

زهی سخای تو بر آز تنگ کرده مجال

زهی عطای تو بر ما فراخ کرده منال