ای باد، برقع برفگن آن روی آتشناک را

وی دیده گر صفرا کنم آبی بزن این خاک را

ای دیده کز تیغ ستم ریزی همی خون دمبدم

یا جان من بستان ز غم، یا جان ده این غمناک را

ریزی تو خون برآستان، شویم من از اشک روان

[...]

گر پرده اندازد مهم آن روی آتشناک را

سوزم به آه آتشین نه پرده افلاک را

خواهی چو قتل ای کج کله حاجت به تیغت نیست وه

این بس که بشکستی بته طرف کلاه چاک را

افتد به مردم صد خطر گوید ملایک الحذر

[...]

دعوی‌ست با شعر ترم، آن دشمن ادراک را

سگ می‌خورد دایم نجس، آن آب‌های پاک را

مشاطهٔ گلشن منم، با این خمارآلودگی

چشمم حنابندی کند، از اشک دست تاک را