گنجور

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۵۰

 

تلخی نکند شیرین‌ذقنم

خالی نکند از می دهنم

عریان کندم هر صبحدمی

گوید که بیا من جامه کنم

در خانه جهد مهلت ندهد

[...]

مولانا
 
 
sunny dark_mode