بگفت و برانگیخت شبدیز را

بداد آرمیدن دل تیز را

بدو داد مرد بد آمیز را

چنان بدکنش دیو خونریز را

برانگیخت از جای شبدیز را

تن و جان بیاراست آویز را

مکش بر کهن شاخ نو خیز را

کز این کشت شیرویه پرویز را

تفاوت بود اهل تمییز را

به هر کس ندادند هر چیز را

خوش آمد بسی طبع پرویز را

بیفشاند دست گهر ریز را

بهل ذکر چشمان خونریز را

بمان فکر زلف دل آویزرا

دل و جان بیاد خدا زنده دار

بحق چیز کن این دو ناچیز را

اگر مستی آرزو با شدت

[...]

بده ساقی آن جام لبریز را

بده بادهٔ عشرت انگیز را

میی ده که جان را برد تا فلک

درد کهنه غربال غم بیز را

چه پرسی زمینا و ساغر کدام

[...]

بیا ساقی، آن جام لبریز را

شکرریز کن نام پرویز را