نکردمش فرمان همی موی من

بکند و خراشیده شد روی من

چو آیی شبستان و مشکوی من

ببینی تو باشی جهانجوی من

یکی چاره سازم که بدگوی من

نراند به زشت آب در جوی من

چه فرمایدم چیست نیروی من

تو دانی هنرها و آهوی من

نبایستت آمد همی سوی من

وگر چند نشکیبی از روی من

کی آید پذیره کنون سوی من

بدیدار تیغ با جوی من

ایا تازه گل برگ خوش بوی من

شدی شادنا بوده از روی من

کنون ای نگار سمن بوی من

مگردان بر آشفته این خوی من

یکی گفت گر آیی به کین سوی من

ببینی تو خود زور و بازوی من

کنون گر بیاری سپه سوی من

بیاری برافروزد این روی من

بیا تا ببینی یکی روی من

در این باغ آن سرو دلجوی من

به پیچد به تن بر همی موی من

فتد آتش تیز در خوی من

تو ای پهلوان کامدی سوی من

نگهدار پهلو ز پهلوی من

بگوئید کارد عنان سوی من

ندارد نهان روی از روی من

مگر دید شب ترکی روی من

که چون خال من گشت هندوی من

به نظارگان گفت گیسو‌ی من

ببینید در طاق ابرو‌ی من

که بشتاب و تعجیل کن سوی من

مگر بازبینی یکی روی من

برون رفتم از خانه دی نگهبان

تهی بود از آیندگان کوی من

فرو رفته با خود به اندیشه یی

جوانی درآمد ز پهلوی من

گرانی به بالا دو چند اشتری

[...]

نگه کرد باز آسمان سوی من

فرو شست گرد غم از روی من

ندیدم در این مدت از شوی من

که باری بخندید در روی من