که کس را بسان تو فرزند نیست

همان شاه را نیز پیوند نیست

تراگر غم خرد فرزند نیست

مرا هم فزون از تو پیوند نیست

چنین گفت کان کو خردمند نیست

توانگر کش از بخت فرزند نیست

رسیده مرا هیچ فرزند نیست

همان از در تاج پیوند نیست

ولیکن سپهبد خردمند نیست

سر و مغز او از در پند نیست

جز از تو به گیتیم فرزند نیست

روانم به درد تو خرسند نیست

که وی را کس از نسل و پیوند نیست

به گیتی درش هیچ فرزند نیست

به گیتی یکی جز خداوند نیست

که او را همی مثل و مانند نیست

که زفتی ز داد خداوند نیست

جهاندار از این کار خرسند نیست

دلم در جداییش خرسند نیست

جز او مر مرا هیچ فرزند نیست

کسی کاو بدین ملک خرسند نیست

به نزدیک دانا خردمند نیست

خداوند از آن بنده خرسند نیست

که راضی به قسم خداوند نیست

گدایی که بر خاطرش بند نیست

به از پادشاهی که خرسند نیست

دلم را که جز با تو پیوند نیست

به دنیا و دین هیچ در بند نیست

به صد وعده هر دم فریبش دهم

ولیکن به یک ذره خرسند نیست

چه حاصل ز تعلیم و تنبیه من

[...]

بجز تو کسی‌ام خداوند نیست

کسی کین نداند خردمند نیست

به داد جهاندار خرسند نیست

دلش را زکین از در پند نیست

طمع پای دل را به جز بند نیست

طمع کار مرد خردمند نیست

دلش بسته خویش و پیوند نیست

به سودای بیگانگان بند نیست

وگر هوشیار و خردمند نیست

خرد را بر او هیچ پیوند نیست

ولی از جفای تو خرسند نیست

کجا کز تو همچون دماوند نیست