یکی صبح از بام سر برزده

یکی صبح تا شام بر سر زده

ابر گل ز سنبل خطی سر زده

و یا بر رخ لاله عنبر زده

لبش شور در جان شکر زده

نمک بر دل خستگان در زده

زهی عشقت آتش بجان در زده

خطت کار خلقی بهم بر زده

چه ما را به سنگ جفا میزنی

قدح با حریفان دیگر زده؟

رخت نانوشته خط سبز خویش

[...]

خطت طعنه بر مشک و عنبرزده

قدت سرو را سایه بر سر زده

دو چشمت به مستی و غارت گری

به هر گوشه ملکی به هم بر زده

ز شوق دو لعل شکر بار تو

[...]

لب دامن اندر میان بر زده

روان سوی دروازه ها سرزده

نه جز شمع در محفلش سر زده

نه جز حلقه کس حلقه بر در زده

دلیری به رزم آستین بر زده

دوصد ره به یک دشت لشگر زده