کمند تو چون اژدهایی کند

به فر تو کشور گشایی کند

تو را عشق اگر رهنمایی کند

ز پیوند عقلت جدایی کند

همه استحالت صلاحی دهد

همه استفادت خدایی کند

ز عقل درونت خلاصی دهد

[...]

نه بدنفسی و بی وفایی کند

نه بی شرمی و ژاژخایی کند

نه بد نفسی و بی‌وفایی کند

نه بی‌شرمی و ژاژخایی کند

وگر بیگناهی جفایی کند

از آنان که افتد خطایی کند

که بر مس ما کیمیایی کند

به نقد خرد رهنمایی کند

کجا سگ ز صاحب جدایی کند؟!

وفادار کی بیوفائی کند؟!

جز او کیست تا خودنمایی کند

به کام دل خود خدایی کند

به پشت تو گیتی گشایی کند

به دین خلق را راهنمایی کند

که کدبانوئی کدخدائی کند

که خرمهره ای کهربایی کند