بفرمود پیروز کایدر بباش

چو دستور شایسته نزد بلاش

چو اندر جهان این سخن گشت فاش

فرود آمد از تخت زرین بلاش

چو بنشست با سوگ ماهی بلاش

سرش پر ز گرد و رخش پرخراش

وزان پس فرستاد نزد بلاش

که شاها تو از مرگ غمگین مباش

چر فرمان او گشت در شهر فاش

به خوبی بپرداخت گاه از بلاش

به ایوان خویش اندر آمد بلاش

نیارست گفتن که ایدر مباش

بدین رزمگه امشب اندر مباش

ممان تا شود گنج و لشکر به لاش

بدانسان که هستی چنان می نمای

زن هرزه لاف و ختنبر مباش

جدا خوانش هر روز دادی بلاش

یکی ابر بد ویژه دینار پاش

ز رشک و حسد جاودان دور باش

به آزادی از دهر کن نام فاش

چو دریا به سرمایهٔ خویش باش

هم از بود خود سود خود بر‌تراش

به ملک خدا داده خرسند باش

مکن ز اهنین چنگ شیران تراش

چو در خاک چین این خبر گشت فاش

که مانی بران آب زد دور باش

در آن آرزوگاه با دور باش

نکردند جز بوسه چیزی تراش

بگرد جهان این خبر گشت فاش

که شد کان یاقوت یاقوت باش

چه خوش گفت بکتاش با خیلتاش

چو دشمن خراشیدی ایمن مباش

مرا نام باید در اقلیم فاش

دگر مرکب نامور گو مباش

مکن گفتمت مردی خویش فاش

چو مردی نمودی مخنث مباش

ور آوازه خواهی در اقلیم فاش

برون حله کن گو درون حشو باش

به نطق است و عقل آدمی‌زاده فاش

چو طوطی سخنگوی نادان مباش