چو سرچشمه ی چشم من دیده است

لب غنچه بر چشمه خندیده است

بدان وجهم از دیده خون می رود

که از روی خوب تو ببریده است

چرا کینه ورزی کنون با کسی

[...]

بدان چشم کوشاه را دیده است

به آن لب که پایش ببوسیده است

ندانم چه سان یال او دیده است

که بر خویشتن زلف پیچیده است؟!

زگل زنبقش بیش خندیده است

بلی زعفران خورده روییده است

دلیر و سخن سنج و فهمیده است

نهنگان و نام آوران دیده است

گل ازمن دلش سخت رنجیده است

که حق دارد و بد ز من دیده است

چومأیوس گردیده رنجیده است

چرا بدنگوید که بد دیده است

ازیشان به جز نام نشنیده است

نه در نامه ی خسروان دیده است