به لشکر ز کارش کس آگه نبود

جز از نامدارانش همره نبود

دریغا جوانی و آن روزگار

که از رنج پیری تن آگه نبود

نشاط من از عیش کمتر نشد

امید من از عمر کوته نبود

ز سستی مرا آن پدید آمده ست

[...]

از آن روشنائی کس آگه نبود

که جوینده را سوی آن ره نبود

وگرنه، سرافراز این ده نبود

بجان از دگر جانور به نبود