چو خربندگان جامه‌های گلیم

بپوشید و بارش همه زر و سیم

شد آن پادشا بچه لرزان ز بیم

هم‌اندر زمان شد دلش به دو نیم

و گر هیچ درویش خسپد به بیم

همی جان فروشی به زر و به سیم

بشد دایه لرزان پر از ترس و بیم

ز طایر همی شد دلش بدو نیم

دگر را فروشم به زر و به سیم

به قیصر پناهم نپیچم ز بیم

فروشید گوهر به زر و به سیم

زن بیوه و کودکان یتیم

دگر کودکانی که بینی یتیم

پدر مرده و مانده بی زر و سیم

همه شهر ایران ز کارش به بیم

از اندیشگان دل شده به دو نیم

بیاورد پس مشکهای ادیم

بگسترد و شادان برو ریخت سیم

سدیگر به کپان بسختید سیم

زن بیوه و کودکان یتیم

ز ما کس مباشید زین پس به بیم

اگر کوه زر دارد و گنج سیم

نخواهند نیز از شما زر و سیم

مخسبید زین پس ز من دل ببیم

از ایشان بدی شهر ایران ببیم

نماندی بکس جامه و زر و سیم

وگر خود بود آنک خوانیم خیم

که با او ندارد دل از دیو بیم

چنین داد پاسخ که هر کو زبیم

بود ایمن و باشدش زر و سیم

همه پادشاهی شود بر دو نیم

خردمند ماند به رنج وبه بیم

ندارم به گنج اندرون زر وسیم

بگاه پرستش بپوشم گلیم

اگر من سزاوار شاهی نیم

مبادا که در زیر دستی زیم

نیامد به دل‌ش اندرون ترس و بیم

دل شیر دربیشه شد بدو نیم

سنان سر نیزه شد به دونیم

دل مرد بی‌راه شد پر ز بیم