گرایدون شما جمله فرمان برید

بفرمانبری از ستم می رهید

چو این نامه ها بر جزایر رسید

شنیدند اینگونه گفت و شنید

چو دخت شهنشه جوان را بدید

یکی آه سرد از جگر برکشید

چو آن قدّ و آن موی و آن روی دید

رخش لاله گون گشت و دل برتپید

چو مهرآفرین از جوان این شنید

رخش سرخ شد دل زشادی تپید

خرامید در قصر مهر آفرید

کنیزان و هم دایه را خفته دید

بیامد بر تخت مهرآفرید

همان ماهرخ را بجا خفته دید

همان گه چنان قلب او میتپید

طپش های قلبی پدر می شنید

یکی اسب تازی نژاد سفید

ز سر تا دم اسب را زر کشید

چو شد صبح و خورشید رخشان دمید

پرا کنده شد نورو خور سر کشید

شهنشه سرود دلیران شنید

دلش شاد تر شد چو این سان بدید

زدل او چنان نعره ای بر کشید

کز آن زهره هندوان بردرید

سپهبد شهنشاه را از دور دید

ز اسب اندر آمد بسویش دوید

خشایار چون این سخن ها شنید

تو گفتی که هوش از سرش برپرید

بفرمود رو نزد خور آفرید

وز آنجا برو در بر ماه شید

در آن قصر خوابید خور آفرید

همان پرنیان روی صورت کشید

چو از زیر آن پرنیان بنگرید

یکی دیو رخ صورتی را بدید

چو خم گشت بر روی مهر آفرید

همان شیر زن خنجری برکشید

بیامد چو در قصر غوغا بدید

یکی آه سرد از جگر برکشید

یکی خنجری از کمر برکشید

همی خواست تا پهلوی خود بردرید