که پیل و سواره در آن پهن دشت

توانند هر جایگه پهن گشت

چو دیدند کان کار ازین گونه گشت

بلند اختر و نام دارا گذشت

یکی جنگ با رومیان زد درشت

کراسوس را با سپاهش بکشت

ارود دوم نیز او را بکشت

که تا کشور آرد به مردی به مشت

چو یکسال بگذشت او درگذشت

پلاش نخست آمد و شاه گشت

دگر باره شاهی بدو بازگشت

بسی راند فرمان و پس درگذشت

زجهرم بیامد بدو یار گشت

سر اردشیر از فلک برگذشت

به آوردگه اردوان را بکشت

همه ملک ایرانش آمد به مشت

پس از آشتی شاه بیمار گشت

زاندوه و رنج گران درگذشت

چنان گشت بهرام فرخ سرشت

که از هر کسی در هنر برگذشت

جهان از بد اندیش بی بیم گشت

وز ایران همه رنج و سختی گذشت

گریزان همی رفت و بنمود پشت

پسش راند پیروز تیغی به مشت

هم آذرکودونبادین را بکشت

که گفتی به خسرو سخن های درشت

هم از فیلسوفان به دانش گذشت

به راز ستاره جهان در نوشت

چو یک ماه بر شاهی او گذشت

به دست یکی بنده اش کشته گشت

به یک سوی اهواز مینو سرشت

که سبز است و خرم چو باغ بهشت

که پرکنده گشتند در کوه و دشت

به سرشان یکی اختر شوم گشت

چه خوش بودی آن روز فرخ سرشت

که استرخ تو بود باغ بهشت

سپهدار جنگی به زخم درشت

به بزم و به رزم آوریدند پشت

خنک روز کاندر تو بد زردهشت

که اهریمن بدکنش را بکشت