از آن نامداران روز نبرد

همی هر کسی دیگر اندیشه کرد

همه پهلوانان آزادمرد

بر او خواندند آفرینی به درد

فروهشت و بنشست گریان به درد

همی بود پیچان و رخ لاژورد

سپاهی همی رفت رخساره زرد

ز خسرو همه دل پر از داغ و درد

به گنج و به رنج و به  مردان مرد

به جز این نشاید همی کار کرد

همی خواست کز آسمان بگذرد

همه گردش اختران بشمرد

بسی پند بشنید و سودی نکرد

از او بازگشتم پر از داغ و درد

که این روز بر ما همی بگذرد

زمانه دم هر کسی بشمرد

هر آن کس که دارید راه و خرد

بدانید کاین نیک و بد بگذرد

همه جامه‌های تنش برشمرد

نگه کرد یکسر به رستم سپرد

وز آن پس کجا رزم کاموس کرد

به مردی به ابر اندر آورد گرد

تو دانی که رستم به ایران چه کرد

به رزم و به بزم و به ننگ و نبرد

که دارد همی شرم و دین و خرد

ز کردار نیکی همی برخورد

برفتند زان کوه گریان به درد

همی هر کسی از کسی یاد کرد