ز تیغش همی لعل شد باد و گرد

زگرزش همی پخش شد اسپ‌ومرد

گهی ریخت خون وگه انگیخت گرد

گهی خست پیل و گهی کشت مرد

چه مردست گفت این هنرمند گرد

هنرهاش گفتند نتوان شمرد

بهو گشت ترسان و پیدا نکرد

چنین گفت کامروز بُد باد و گرد

بهو چل هزار از دلیران گرد

به سالار تیو سپه کش سپرد

پُر از اژدها گشت گردون ز گرد

پُر از شیر هامون ز مردان مرد

سنان زخم ناورد و شد نیزه خُرد

به تیغ اندر آمد سپهدار گرد

به نیزه رباید همی زاسپ مرد

برآرد ز گرز از سر پیل گرد

چو خورشید در قار زد شعر زرد

گهربفت شد بیرم لاجورد

به گفتار شیرین فریبنده مرد

کند آنچه نتوان به شمشیر کرد

همین چار سالار بودند گرد

که بنمودی از تیغشان دستبرد

پذیرد به گفتار صد چیز مرد

که نتوان یکی ز آن به کردار کرد

زره پوش و بر گستوان دار گرد

دو ره صد هزار از یلان بر شمرد

زره دار گردی همان گه ز گرد

برون تاخت و آمد برش هم نبرد

پسر داشت مبتر یکی شیر مرد

کش از جنگیان کس نبد هم نبرد

زمانی چپ و راست هر سوش برد

بیفکند و پشت و سرش کرد خرد

چنان چون به رشته کند مهره مرد

یلان را به نیزه همی پاره کرد

زدش بر میان راست تیغ نبرد

چنان کز کمربند یکی را دو کرد

یکی باد برخاست و تاریک کرد

که آسان همی در ربود اسپ و مرد

بگردید گردون کوشش ز گرد

برون تافت از میغ ماه نبرد