اگر مهترم من به سال و خرد

زمانه به مهر من اندر خورد

فرستاده را گفت ره برنورد

نباید که یابد ترا باد و گرد

سه فرزند بودت خردمند و گرد

بزرگ آمدت تیره بیدار خرد

ولیکن چنین گوید آن سالخورد

که بودش سه فرزند آزاد مرد

که چون باد بر ما همی بگذرد

خردمند مردم چرا غم خورد

که هر چند چرخ از برش بگذرد

تنش خون خورد بار کین آورد

برادر کزو بود دلتان به درد

وگر چند هرگز نزد باد سرد

مرا با شما نیست ننگ و نبرد

روان را نباید برین رنجه کرد

هیونی برون آمد از تیره گرد

نشسته برو سوگواری به درد

ابا ناله و آه و با روی زرد

به پیش فریدون شد آن شوخ مرد

خروشیدن پهلوانان به درد

کنان گوشت تن را بران رادمرد

کس از تاجداران بدین‌سان نمرد

که مردست این نامبردار گرد

که جاوید باد آفریدون گرد

همه فرهی ایزد او را سپرد

چه گفتند دانندگان خرد

که هر کس که بد کرد کیفر برد

بماند به تیمار و دل پر ز درد

چو ما مانده‌ایم ای شه رادمرد

برون شد ز درگاه شاپور گرد

فرستادهٔ سلم را پیش برد

دو مرد جفا پیشه را دل ز درد

بپیچید و شد رویشان لاژورد

شکیبایی و هوش و رای و خرد

هژبر از بیابان به دام آورد

ازان انجمن کس ندارم به مرد

کجا جست یارند با من نبرد

چنان تیره شد روز روشن ز گرد

تو گفتی که خورشید شد لاجورد